|
|
Donderdag 23 juni 2005
Lieve Julia,
De dag dat jij geboren bent, donderdag 23 juni
2005, zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Men vertelde mij achteraf
dat het de warmste dag van het jaar was, maar daar heb ik weinig van
meegekregen.
De dag was voor mij begonnen met een bord spaghetti dat nog in de koelkast stond. Deze had ik, nadat ik uit het ziekhuis kwam, opgewarmd, want de dag ervoor, woensdag, waren mama en papa al om half negen in de ochtend naar het ziekenhuis gegaan. Mama werd toen opgenomen en kreeg een spul toegediend dat de bevalling zou inleiden. En dat gebeurde ook in alle heftigheid. De hele dag heeft mama weeën gehad, maar vanaf drie uur 's middags begon het heel erg heftig te worden. Mama hield het bijna niet meer uit. Papa kon weinig anders doen dan mama zoveel mogelijk te helpen, door glaasjes water in te schenken, washandjes op haar voorhoofd te leggen of te helpen met 'puffen'. 's Avonds om negen uur kwam de verloskundige kijken hoeveel ontsluiting er al was bij mama, maar helaas was dat nog maar heel weinig. Mama maakte zich ernstig zorgen hoe zij de nacht zou doorkomen. Zij was al erg moe aan het worden en de pijn was erg heftig. Een spuit met pijnstiller zou ervoor moeten zorgen dat zij rustig kon slapen. Papa kon niets meer voor mama doen en dus ging ik naar huis.
Zoals ik al zei, zat ik net aan de spaghetti, toen ik om één uur door het ziekenhuis gebeld werd. Bij mama waren de vliezen gebroken en zij was overgebracht naar de verloskamers. O jee dacht ik, het is begonnen. Moet ik nu snel naar het ziekenhuis omdat de bevalling al aan de gang is, of kan dat nog heel lang duren? Toch eerst maar mijn spaghetti opeten, want dan heb ik alvast iets op, mocht het toch nog even gaan duren. Daarna ben ik, zonder te slapen, naar het ziekenhuis gegaan.
lees meer
|
|