Mijn dagboek van juli

   
 
vervolg

Daar gaat hij een beetje aan mijn stomme stoel trekken, maar helaas laat hij mij vastgebonden zitten. Met stoel en al tilt hij me op een bank en nu maakt hij het wel heel bont, die vader van mij. Nou bindt hij ook nog eens die stoel met mij erin vast aan die bank. Mijn muts zakt ook nog eens over mijn ogen, zo kan ik toch helemaal niks zien. Ik hoor de stem van mama nu ook, die is voor mij gaan zitten. Ja, leuk hoor, papa zit daar ook en mij laten ze hier alleen. Wat wel leuk is, is dat er hier allemaal ramen zijn en daarachter zie ik van alles aan mij voorbij trekken. Het bromt ook lekker eentonig, ik word er een beetje slaperig van, heerlijk, met dat gebabbel van papa en mama er door heen. Als ik wakker word, is papa mij aan het losmaken, joepieeeeee! Oh nee, het is alleen mijn stoel die wordt losgemaakt. Hij zet mij met stoel en al weer op wielen en ik word weer verder gereden. Het zal wel. Papa en mama lopen allebei met me mee, dan is het wel goed, denk ik. Mama roept enthousiast iets over een verrassing van papa bij het thuiskomen. Kennelijk zijn we nu "thuis", er duikt nog een hoofd op vlak boven mij, dat "ach, wat lief" roept. Jaaaa, ook hier zijn bewonderaars, ik vind thuis nu al leuk.

Papa bevrijdt mij eindelijk uit mijn tuigje en tilt mij op. Hij brengt mij naar mijn eigen bed, zo zegt hij tegen me. Ik heb hier dus ook een eigen bed, dat is wel tof. Zo, dat bed is groot joh!!! Helemaal alleen voor mij. Het ligt ook best lekker. Mama brengt ook mijn hond naar bed. Daar ben ik blij mee, mijn hond heeft namelijk overal waar ik was bij mij in bed gelegen, die was er ook als papa en mama er niet waren.

Als ik wakker word, heb ik enorme honger. Ik hoef maar een klein schreeuwtje te laten horen of ik word opgepakt door mama en ik krijg ook direct te eten. Mama zit op een heel groot bed en papa ook. Dat is gezellig zo met z'n drieeën. Na het eten gaat mama weer met die vreselijke flitslamp in de weer. Ik heb geen idee wat ze aan het doen is, maar papa deed dat ook al de hele tijd, dan hield hij een apparaat voor zijn gezicht en daar kwam dan een akelige lichtflits uit. En altijd op mij gericht. Ik ga soms echt denken dat ze een hekel aan mij hebben.

lees meer

 
Wil je me mailen? Klik dan hier